Miempje maakt kraagjes

Ik hing echt al een tijdje achter met foto's maken en (Ensaid-)blogjes plaatsen, dat ben ik de laatste tijd flink aan het inhalen...

Ik ben met de klapper-werkjes nu bezig met de kraagjes. Vijf stuks moeten er volgen, ik ben op de helft:
de sjaalkraag

de reverskraag

en de overhemdkraag in wording...

Afgelopen week kocht ik bij naaijuf Ina een klosje rood rijggaren. Rood! Ik wist niet eens dat het bestond, voordat ik aan de naailessen begon. Rijggaren is rijggaren, en dat is altijd gebroken wit... dacht ik.
Soms is het wel praktisch om een afstekende kleur te kunnen gebruiken, omdat wit niet altijd even zichtbaar is.
Maar los daarvan: van het gebruik van kleurtjes kan ik helemaal blij worden, dat geelgeblokte met dat rood, ik word er helemaal vrolijk van!
(en dat mag best, iets simpels om deze koude, natte, korte en vooral donkere dagen wat op te vrolijken... toch?)

Miempje maakt 1/4e schaal tekeningen voor de examenjurk

Voor Costumière moeten een aantal kledingstukken worden gemaakt. Onder meer is het de bedoeling dat je een jurk met kraag en mouwen in elkaar zet. Ik vind het een tikkie zonde om een kledingstuk te maken dat ik daarna niet kan dragen, maar bij een-jurk-met-kraag-en-mouwen had ik weinig inspiratie.. Uiteindelijk vond ik op de website van de franse highstreet-keten Pimkie een stoer hemd-jurkje.
Dat ga ik schaamteloos kopiëren, heb ik besloten.
...hoewel, als je aan een jurkje een paar eigen tweaks toevoegt mag je het 'inspiratie' noemen i.p.v. plagiaat hè...

Naaijuf Ina heeft het al goedgekeurd en een mooi stofje is zelfs al gevonden en gekocht, ik kan hem nu in het groot gaan tekenen.

Miempje maakt weer eens wat werkjes voor in de Costumière-klapper

Ik heb me voorgenomen om elk jaar een Ensaid module inclusief examen te doen. Dat houdt in dat ik een redelijk strak tempo moet aanhouden met het maken van de werkjes voor in de klapper, en het doortekenen van het werkboek. Voor Costumière moeten er voor mijn gevoel meer dingen gemaakt worden dan voor Modinette het geval was. Misschien vergis ik me daarin...? Tot nu toe ben ik in elk geval aardig op schema, hopelijk heb ik volgend voorjaar alles ruim op tijd af zodat ik op donderdag 21 juni weer in Nunspeet mag verschijnen...

De vijf mouwen-op-halve-schaal voor in de klapper zijn inmiddels af.
Na de vorige mouwen (hier en hier) volgde nog een fantasiemouwtje, leuk model maar rather ugly in de uitwerking, doordat deze stof elk speldengaatje laat zien (inclusief een uitgehaald naadje bovenlangs...) Volgens de naaijuf kan dat geen kwaad maar ik baal van dat soort dingen.

De laatste was de mantelmouw. Ik heb een heel mooi zachtgeel wollen stofje daarvoor gekocht (om in de geel/oranje sfeer te blijven) die ook fijn gebruikt kon worden voor een aantal van de borduurprojectjes (zoals deze, en er is er nog eentje under construction).

Miempje maakt(e) een surprise

Afgelopen zondag hebben we met z'n viertjes Sinterklaas gevierd. Eigenlijk zijn we van huis uit meer Kerst-mensen. Bij ons wordt (met name door de familie) met kerstmis groot uitgepakt, letterlijk en figuurlijk. Daarom hebben we Sinterklaas altijd bescheiden gehouden. Nu de dames wat groter worden vinden ze het leuk om met zijn viertjes lootjes te trekken en surprises voor elkaar te maken... vandaar, het mini-feestje van zondag en vandaar, de titel van dit blogje.

Ik had dit jaar Oudste, en we waren gewaarschuwd dat het onder geen beding een verwijzing naar haar gipsen been mocht worden, wegens hoge mate van on-originaliteit. Daarom ging ik, veilig en even on-origineel, dus maar voor een kat. Ik had nog wat fluwelige lapjes. Vreselijk spul om te verwerken bleek al gauw, heel synthetisch en glad en urgh. Maar toen de applicaties er eenmaal op zaten was het ding verder snel af, rits oren staart en al. Het kussentje werd rap gevuld met wattenbolletjes waar ik de cadeautjes tussen verstopte... klaar.

Katje mag nu in het bed van Oudste slapen en ze leefden samen nog lang en gelukkig...;-)

Miempje maakt niet heel veel (maar is wel druk met de ziekenboeg;-)

Drie weken geleden viel Oudste (ook wel Puber genaamd) heel ongelukkig met haar fiets, met als gevolg een gebroken scheenbeen.
12 dagen had ze het hele been in het gips. De stakker was voor elke vorm van transport afhankelijk van haar ouders, sliep op een veldbedje in de woonkamer, maar droeg het allemaal dapper. Toen vorige week maandag het nieuwe kortere gips volgde waren we allemaal blij voor haar:

 

Ze is de afgelopen week gelukkig alweer een stuk mobieler geworden. Ze slaapt weer in haar eigen bedje, is al heel handig met de krukken en vanavond heeft ze samen met Jongste (de PrePuber) en Dave'je onze adoptieboom opgetuigd: